หลังจากที่หลวงปู่เสาร์มาณภาพ หลวงปู่สิงห์ ขนตยาคโม และพระมหาปิ่น ปัญญาพโล พร้อมคณะศษย์ได้นำศพหลวงปู่เสาร์กลับมาบำเพ็ญกุศลที่วัดบูรพาราม จ.อุบลราชธานี ระหว่างนั้นพระอาจารย์สอ สุมังคโล และ ด.ช.พวง ลุล่วง ไม่ได้ติดตามคณะไปจนถึงตัวเมืองอุบลราชธานี แต่ขอแยกทางจากคณะระหว่างเดินทางกลับ และได้แวะพำนักที่วัดภูเขาแก้ว อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี
ด้วยวัยเพียง 14 ปีของ ด.ช.พวง ลุล่วง ที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่น แต่มีความแตกต่างจากเด็กชายวัยเดียวกัน มีความสนใจและศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างเต็มเปี่ยม อีกทั้งมีจิตใจที่เด็ดเดี่ยว ทรหด อดทน ซึ่งได้แสดงให้เห็นตั้งแต่การออกติดตามพระอาจารย์สอ และคณะของหลวงปู่เสาร์ไปนครจำปาศักดิ์ ซึ่งต้องเผชิญความยากลำบากและอันตรายนานัปการ แต่ก็มิได้ย่อท้อแม้แต่น้อย ตลอดเวลาเกือบ 1 ปีที่ได้ติดตามพระอาจารย์สอ ด.ช.พวง ลุล่วง ได้รับใช้ปรนนิบัติรับใช้ครูบาอาจารย์ ด้วยการล้างเท้า เช็ดบาตร กรองน้ำ ต้มน้ำ เย็บจีวร สังฆาฏิ ตลอดจนได้รับการอบรมข้อวัตรปฏิบัติต่าง ๆ รวมทั้งสิ่งที่สำคัญคือการฝึกวิปัสสนากรรมฐาน
พระอาจารย์สอได้พิจารณาเห็นว่า ด.ช.พวง ลุล่วงเป็นผู้ที่มีจิตใจแน่วแน่มั่นคงในพระพุทธศาสนา ได้ผ่านการฝึกอบรมมาพอสมควรแล้ว จึงได้จัดการบรรพชาให้เป็นสามเณร พร้อมกับเด็กชายบุญมี ไชยงาม ที่วัดสระแก้ว อ.พิบูลมังสาหาร โดยมีพระครูพิบูลสมณกิจ เป็นอุปัชฌาย์ ในวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2485
หลวงตาพวงเล่าให้ฟังว่า "ตอนที่จะบวชเป็นเณร ไม่ได้คิดอะไร แล้วแต่พระอาจารย์สอจะพิจารณา ท่านพาทำอะไรก็ทำ เพราะได้มอบกายถวายตัวเป็นลูกศิษย์แล้ว ให้บวชก็บวช พาไปที่ไหนก็ไป โยมบิดามารดาก็ได้อนุญาตให้แต่เบื้องแรกก่อนที่จะติดตามพระอาจารย์สออยู่แล้ว"
หลังจากบรรพชาเป็นสามเณรแล้ว พระอาจารย์ สอ สุมังคโล ได้พาสามเณรพวง ลุล่วง และสามเณรบุญมี ไชยงาม มาจำพรรษาอยู่ที่วัดภูเขาแก้ว อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี เพื่อศึกษาข้อวัตรปฏิบัติต่าง ๆ เป็นเวลากว่า 2 เดือน หลังจากนั้นจึงเดินทางต่อไปยังวัดบูรพาราม อ.เมืองอุบลราชธานีเพื่อกราบคารวะศพหลวงปู่เสาร์ หลังจากนั้นพระอาจารย์สอได้นำสามเณรทั้งสองรูปธุดงค์กลับวัดป่าศรีฐานใน บ้านเกิด เมื่อกลับไปถึง โยมบิดามารดาได้เห็นดังนั้น ว่าลูกชายของตนได้บวชเป็นสามเณร ต่างมีความปิติยินดีและร่วมอนุโมธนาสาธุร่วมกันทุกคน
นับได้ว่าเป็นบุญบารมีของสามเณรพวง ลุล่วงที่ได้สะสมมาแต่ชาติปางก่อน ที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดพระพุทธศาสนาตั้งแต่เยาว์วัย ก่อนที่จะได้บวชเข้าสู่ร่วมพระกาสาวพัสตร์ก็ได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปกับคณะหลวงปู่เสาร์ในช่วงชีวิตสุดท้ายของท่าน ได้เรียนรู้ข้อวัตรปฏิบัติต่าง ๆ ของพ่อแม่ครูบาอาจารย์นับตั้งแต่นั้นมา
เมื่อกลับมาอยู่ที่วัดป่าศรีฐานใน พระอาจารย์สอ สุมังคโล ได้สั่งสอนอบรมให้ท่องบทเรียนต่าง ๆ จนคล่องแคล่ว อีกทั้งยังมีพระอาจารย์บุญช่วย ธัมวโร ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าศรีฐานในให้การ อบรมสั่งสอนเพิ่มเติมอีกแรงหนึ่ง สามเณรพวงจึงได้มีโอกาสศึกษาพระปริยัติธรรมจนแตกฉาน สามารถสอบผ่านนักธรรมตรีและนักธรรมโทอย่างรวดเร็ว
ในช่วงนี้เองสามเณรพวงยังมีสหายที่สำคัญอีกรูปที่อยู่ด้วยกันที่วัดป่าศรีฐานใน นั่นคือ สามเณรบุญเพ็ง ซึ่งขณะนี้คือพระอาจารย์บุญเพ็ง เขมาภิรโต เจ้าอาวาสวัดถ้ำกลองเพล จ.หนองบัวลำภู หลวงตาพวงเล่าให้ฟังว่า "อาจารย์เพ็งท่องหนังสือดี มีความจำแม่น จำหลักธรรมต่าง ๆ ได้อย่างคล่องแคล่ว"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น